De bevolking in Brazilië vergrijst in een snel tempo. Deze telt momenteel meer dan 200 miljoen mensen, zal, in 2050, volgens schatting 64 miljoen senioren in het land tellen. In de afgelopen decennia heeft de overheid belangrijk beleid en wetten ontwikkeld om het recht op goed en waardig ouder worden voor ouderen te garanderen. De trage uitvoering van dit beleid en nalatigheid van de overheid, in het bieden van goede gezondheidszorg en sociale steun voor ouderen, zorgen voor extra druk op Braziliaanse gezinnen. Verpleeghuizen zijn schaars en van slechte kwaliteit omdat er niet voldoende wordt geïnvesteerd in onderhoud en expertise. Er is een gebrek aan dagcentra, buurthuizen en gespecialiseerde centra voor dementiepatiënten (en hun familie) wat het gebrek aan steun vanuit de overheid weerspiegelt. De meeste Braziliaanse ouderen blijven thuis bij de familie wonen; alleen diegene die geen familie of een erg slechte gezondheid hebben, leven in instellingen. De hoge werkloosheidscijfers maken dat de druk tot presteren voor mensen met een baan steeds hoger wordt. Een veeleisende baan gecombineerd met de zorg voor de kinderen en de verzorging van afhankelijke ouders is zwaar, zeker voor gezinnen die leven op of onder de armoedegrens. De extra zorg voor ouders kan het gezinsleven relationeel en financieel behoorlijk onder druk zetten.

DE NOODZAAK WAS METEEN DUIDELIJK De consequenties van het gebrek aan voldoende, goede ouderenzorg zagen de vier Nederlandse broeders, die in 1988 aankwamen in Jordânia. Via huisbezoeken in de wijk ontdekten ze de meest urgente behoeften. Bij een aantal families zagen zij verwaarloosde ouderen en gehandicapten. Het bleek dat de armoede de familieleden niet in staat stelde om voor hun zieke of oudere familieleden te zorgen. Er waren ter plaatse geen voorzieningen voor ouderen dus was dit voor de broeders een dringend appel om opvang voor deze ouderen te starten. In 1988 zijn de broeders gestart met een ‘Casa de Saúde’, een opvangtehuis voor bejaarden en gehandicapten. Nu is dit opvanghuis uitgegroeid tot het moderne ‘Lar Glorieux’ waarbij de eerste doelgroep de bejaarden zijn. De medewerkers van Lar Glorieux werken voor zowel de fysieke kwaliteit van leven als het geestelijke welbevinden van ouderen. Sommige ouderen zijn depressief of verdrietig over hun situatie, vooral als er medische problemen zijn of als mensen worstelen met zingevingsvragen. Voor deze mensen staan de medewerkers klaar en is er pastorale zorg. De creatieve activiteiten helpen ouderen in het verscherpen van geestelijke capaciteit, fysieke vaardigheden en zintuigen. Dansen en bewegen zorgt voor een betere bloedsomloop en het sterker worden van het lijf. Wonen in Lar Glorieux betekent, naast de dagelijkse en medische zorg, meer menselijk contact en het ontstaan van waardevolle vriendschappen.