De Congregatie werkt sinds 1926 aan de verbetering van onderwijs, gezondheidszorg en voedselzekerheid. De Indonesische tak van de Congregatie telt momenteel 70 broeders en heeft 35 projecten op vier eilanden die bijdragen aan het welzijn van de Indonesische bevolking. De broeders zijn betrokken bij drie weeshuizen In Desa Putera, Solo en West Timor. Op de 29 scholen en vier internaten volgen jaarlijks 18.000 jongens en meisjes basis-, middelbaar en beroepsonderwijs.

De scholen van de Congregatie liggen in de steden Jakarta, Bogor en Lawang, twee grote poliklinieken staan in Desa Putera en Bogor. In het binnenland van Bogor heeft de Congregatie twee kleinere poliklinieken die zeer belangrijk zijn voor de doorgaans arme en streng Islamitische bevolking van het platteland. Het kostte de broeders tijd om in deze moslimgemeenschap te integreren maar tegenwoordig komt deze bevolking voor zorg naar deze katholieke poliklinieken en werken er ook Islamitische professionals. In Jumapolo, midden Java, zijn de broeders betrokken bij een landbouwproject en een drinkwatervoorziening.

WEST-TIMOR Op dit eiland heeft de Congregatie een tehuis voor weeskinderen, zonder familie of sociaal netwerk dat de zorg zou kunnen overnemen. SUMATRA, SAMOSIR (een eiland in het Tobameer binnen het grote eiland Sumatra) en Bangka: De scholen liggen in de steden Pematangsiantar, Pangururan (Samosir), Tumba Jahe en in Pankalpinang op Bangka. Bij de communiteit op Pankalpinang is een bezinningscentrum voor families en scholen opgericht. Voor kinderen, die van ver moeten komen, hebben de broeders drie schoolinternaten op Sumatra. Dicht bij het vliegveld van Medan, in het dorp Batang Belimbin, hebben de broeders landbouwprogramma’s, bieden ze hulp in de parochies en oriënteren de broeders zich op nieuwe activiteiten, zoals een polikliniek. De projecten van de Congregatie staan regelmatig onder druk doordat Indonesië regelmatig wordt opgeschrikt door aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en tsunami`s waardoor gebouwen, sanitaire voorzieningen en gewassen worden beschadigd.

Indonesië als midden inkomensland zou de financiering voor basisvoorzieningen zelf moeten kunnen opbrengen. Toch is buitenlandse steun aan Indonesië belangrijk om de millenniumdoelstellingen te halen. Indonesië heeft, ondanks de snelle industriële- en economische groei, nog steeds 8% van de bewoners die in extreme armoede leeft (bron: Oxfam). Onderwijs en gezondheidszorg zijn op een onvoldoende peil en hebben weinig capaciteit ondanks flinke overheidsinvesteringen. Het Indonesische onderwijssysteem is net zo divers als het land eilanden telt. Het weerspiegelt aspecten van zijn Nederlands verleden en een divers etnisch- en religieus erfgoed. De meeste burgers in Indonesië zijn moslims. Scholen staan open voor iedere student ongeacht religie, maar maken hun eigen identiteit duidelijk door religieuze vakken te integreren in het openbare onderwijssysteem. Hoewel de Indonesische regering hervormingen heeft doorgevoerd om de gezondheidszorg voor de armen te verbeteren, heeft het land nog steeds een tekort aan ziekenhuizen en medische professionals. Hierdoor zijn openbare ziekenhuizen vaak overvol, onderbemand en hebben onvoldoende financiële middelen.